Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quis Aristidem non mortuum diligit? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ut id aliis narrare gestiant? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Murenam te accusante defenderem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Nam qui valitudinem aestimatione aliqua dignam iudicamus
neque eam tamen in bonis ponimus, idem censemus nullam esse
tantam aestimationem, ut ea virtuti anteponatur.

Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet
honestate, nec officia nec virtutes in ea ratione nec
amicitiae constare possunt.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Sed ille, ut dixi, vitiose.
Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Bork: Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
Bork: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Bork: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Nihil sane.: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Ita credo.: Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Ita credo.: Qui est in parvis malis.

Bonum valitudo: miser morbus. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?